Kinesiotaping jest metodą terapeutyczną polegającą na oklejaniu wybranych fragmentów ciała plastrami o specjalnej strukturze. Wynalazcą kinesiotapingu jest Japończyk dr. Kenzo Kase, który od początku lat osiemdziesiątych popularyzuje tę metodę. Bawełniany  plaster posiada elastyczność 130-140%  rozciąga się tylko na długość. Ciężarem i grubością jest zbliżony do parametrów skóry, nie zawiera leków jest odporny na działanie wody ,a także dzięki swojej budowie przepuszcza powietrze. Kolor plastra ,różowy, niebieski, czarny, cielisty nie ma terapeutycznego znaczenia.

Lecznicze zastosowanie kinesiotapingu ,to przede wszystkim problemy ortopedyczne, a wiec bóle stawowe i mięśniowe, obrzęki limfatyczne, niestabilności stawowe, ograniczenia zakresu ruchu w stawie. Coraz częściej okleja się stopy u dzieci w celu przeciwdziałania ich deformacjom .Bazuje na kinezjologii ,nauce zajmującej się ruchem oraz zdolnościami organizmu autoterapii. W zależności od techniki oklejenia, można uzyskać efekt przeciwbólowy, przeciwobrzękowy. Ze względu ,że jest to młoda dziedzina terapii wspomagającej, która pojawiła się w naszym kraju niedawno powstają w Polsce pierwsze badania naukowe potwierdzające skuteczność wyżej wymienionych właściwości plastra.